The real vanlife - part2 [Ed]

Inmiddels zijn we 7 weken onderweg.

Tijd om eens terug te kijken op de eerste 7 weken van onze reis en de bevindingen en ervaringen tot dusver.

Ik heb het gevoel dat we als gezin maar ook als individuen in een bepaalde flow terecht zijn gekomen. We reizen nog steeds zonder plan ( 😊 ) en het mooie hiervan is dat we ons op de dagelijkse behoeften en het weer kunnen richten. Hierdoor hebben we al veel mooie en leuke momenten mogen meemaken die je niet had gehad als het weer dat niet toeliet. Ook komen we op verassende plekken die we nooit hadden gekozen/ontdekt als we alles van te voren hadden uitgestippeld.

Zelf merk ik dat reizen zonder plan ook zorgt voor minder (geen) ‘moeten’, zodat er geen druk is om wat te doen en je vanzelf hier dan ook geen gedachten over hebt. Blijkbaar had ik voorheen alsmaar gedachten over wat ik nog moest doen en hoe/wat/wie etc. Die vallen hier (grotendeels) weg. We hebben ons ritme en onze (vanzelfsprekende) taakverdeling en doen dit nu in volle overgave, eigenlijk heel mindful. En dit bevalt uitstekend. Ik was bang dat ik met mijn gedachten al heel snel weer bij het hoofdstuk na onze reis zou zijn (inkomsten/wonen/scholing etc), maar blijkbaar is dat nog zo ver weg dat ik hier (gelukkig) nauwelijks aan denk en hierdoor sta ik dus veel meer in het moment. De dingen die moeten, gebeuren gewoon en hier hoef je dus van te voren niet veel over na te denken blijkbaar 😊. Resulterend in het feit dat je dan ook nog eens meer energie overhoudt voor andere dingen (joepie!). En ja, ook ik heb die boeken gelezen over mindfulness e.d…….maar doordat je nu vanzelf in deze staat terecht komt is het toch opmerkelijk.

Een ander opmerkelijk iets is dat we minder (soms geen) rekening houden met de tijd. We staan op als we opstaan (das meestal tussen 7.30-8u als de jongens wakker worden), we eten als we honger hebben (vaak nu ook s ’middags warm) en gaan iets doen als het ons uitkomt. Hierdoor vergeet je de tijd helemaal en dat geeft een heerlijk (ontspannen/ spontaan) gevoel. In ons oude ritme, moest je (en had je ook het gevoel dat je) eigenlijk continue rekening (moest) houden met de tijd. Ik moet wel toegeven dat de tijd niet in de gaten houden niet altijd heel handig is in Spanje, want wij zijn meestal op pad als hier alles dicht is (bezienswaardigheden/winkels etc.)…… Siesta…… 😊.

Door ons op de dagelijkse behoeften (kinderen) te richten, betekent ook dat we dingen niet hebben gedaan die we (Dees en ik) wel hadden willen doen. Stedentrips bijvoorbeeld. We hebben bewust Barcelona en Valencia overgeslagen omdat het niet het juiste tijdstip was om met de jongens de stad in te gaan. Jammer, maar het geeft me ook een goed gevoel dat we naar de omstandigheden hebben gehandeld en niet onze zin hebben doorgeduwd (hopelijk steken de jongens hier nog wat van op 😊). Dit resulteert wel weer in een stabieler situatie in het gezin.

We zijn nog steeds volop aan het experimenteren met hoe we met de kinderen (willen) omgaan. Dit was een van de speerpunten van deze reis en is het onderwerp waar we voornamelijk mee bezig zijn. We leren elke dag weer wat bij, ook al gaat het met vallen en opstaan. Soms per toeval; we hadden de jongens de discman met verhalen CD’s (ja,ja, wij hebben nog CD’s.. 😊) laten meenemen tijdens onze Girona stedentrip. Dit resulteerde in zeer rustige jongentjes met koptelefoontjes op die je gewoon achtervolgen en geen geluid maken. Heel prettig als je als ouder de stad wil bekijken, wel gevaarlijk omdat ze het verkeer e.d. totaal vergeten ☹.   

Doordat we in de camper weinig ruimte hebben, is het al snel een rommeltje. Kunst is dan om niet de hele tijd te zitten vitten op de boys als ze weer eens zwaar zitten te kruimelen met hun boterhammen….bijvoorbeeld. Of als ze door de camper stormen als olifanten; “Jongens,  helaas is een camper gebouwd van minder robuuste materialen dan een huis, dus hou daar een beetje rekening mee” gaat er niet altijd in…..

Ondanks het feit dat we niks hoeven/moeten en dat het leven wat “simpeler” is dan in een reguliere woning zijn we toch zijn we toch veel tijd kwijt met de dagelijkse zaken. We hebben beperkte leefruimte, dus we moeten alles meteen opruimen, kunnen niks wegzetten, maken snel dingen vuil, zijn meer tijd kwijt met koken etc. Deze tijd had ik wat onderschat en had ik graag nog aan de jongens gespendeerd. Maar omdat we zelf ook nog wat ruimte willen om eens te sporten of iets te bezichtigen of als we een reisdag hebben is dat nu gewoon niet zo.

Deze week beginnen we met ons vrijwilligers werk en ik ben benieuwd hoe ons dat gaat bevallen en hoe we dit gaan ervaren. Nu nog een paar dagen genieten van het schitterende weer waar we op getrakteerd worden… 😊.