(Z)onderweg - Week 1

Bocholtz
3 november: de dag van vertrek! Na een jaar van voorbereidingen is het dan eindelijk zo ver. Zijn we er klaar voor? Eigenlijk niet! Ik merk aan onszelf dat we de ochtend wat treuzelen en ruim onze tijd nemen (ondanks dat ons streven is om begin van de middag 14-15u te vertrekken) . Onbewust merk ik dat ik opzie tegen het moment dat we ECHT moeten gaan, dus probeer je die gedachte vooral te negeren en te doen alsof het moment en de tijd niet nadert. Voor mij is het extra beladen omdat onze naaste familie en mijn liefste vriendinnetje ons heel graag willen uitzwaaien. Ik merk dat het voor mij extra spanningen oplevert. Enerzijds vind ik het erg fijn en zou ik het ook niet NIET willen, maar anderzijds geeft het wel zo’n extra lading. Vooral omdat de laatste weken en dagen al meer dan genoeg emotioneel beladen momentjes voorbij zijn gekomen.
We lunchen uitgebreid samen met familie en vrienden en na de laatste voorbereidingen, is het toch inmiddels al 16:30u. Na de laatste knuffels, lieve woordjes, traantjes, weer knuffelen, laatste woordjes en nog meer traantjes,  zitten we dan eindelijk ECHT in onze camper. Om 16:50u start de motor en rollen we de straat uit! Er wordt enthousiast gezwaaid totdat we niet meer zichtbaar zijn.
Voor mij nog even een paar laatste traantjes en snikjes en dan komt het besef: we zijn vertrokken! Wat een ontlading!
Ons 1^e plan is richting Antwerpen te vertrekken om 2 daagjes wat quality time met de kids door te brengen, aangezien daar in de herfstvakantie weinig van terecht is gekomen. We waren vooral heel druk met onszelf bezig! Ons plan wijzigt al na 5 minuten, eigenlijk past dit helemaal niet bij ons. We maken onze naam ZONDER WEG meteen concreet 😊! We besluiten richting de Eifel te rijden. Na een rondje nieuwe buitenring, eindigen we in Simpelveld op de markt voor frietjes om vervolgens onze route te vervolgen richting de Eifel. Het is al donker en onze hoofden zitten toch behoorlijk vol, dus onze eerste pitstop is bij de bruinkoolgroeve Indeman. Onze belangrijkste missie van vandaag hebben we voltooid: het avontuur is begonnen:
NEW HOME, NEW ADVENTURES, NEW MEMORIES!!!!

Onze kilometerstand bij de start: 126.670 km

 Inden; 126.754 km
4 november: spelen in het Tollipark. De kinderen kunnen binnen en buiten even heerlijk hun energie kwijt en wij hebben even wat ruimte om orde op zaken te stellen.
We maken onze begroting en kasboek concreet, zodat we hier direct mee van start kunnen gaan. En we maken een dagprogramma/structuur voor de ‘reguliere schooldagen’.  Dit geeft ons houvast en structuur, maar schept vooral voor de kinderen een duidelijk kader. Deze structuur is een houvast en proberen we zoveel mogelijk te handhaven, maar er is zeker ook ruimte om deze bij te stellen en af te stemmen op onze reisplannen op dat moment. Onze kids vinden het prettig als ze weten wat van hun verwacht wordt (duidelijke afspraken vooraf) , anders blijven we voortdurend in de onderhandelingsmodus en worden we continu verleid tot eindeloze discussies. En dit leidt heel vaak tot onrust in de vorm van onbegrip en strijd.
Opvallend: het is duidelijk zichtbaar dat de kinderen moeite hebben om hun draai te vinden. Ze hangen voortdurend om ons heen, komen niet tot spel of spelen en zoeken voortdurend de confrontatie op. Ondanks dat ze in een ‘vrije’ en leuke situatie zitten, zijn ze zoekende en kost het ze zichtbaar moeite om alles te verwerken en tot spelen te komen. Wat natuurlijk niet gek is na een aantal turbulente weken , waarbij de kinderen blootgesteld zijn aan behoorlijk wat prikkels.  Begin van de middag, zijn ze ‘ge-aard’ en zie ik ze genieten en vooral ook spelen.

Nonnweiler; 126.980 km

5 november: op weg naar Volklingen.
Wat een heerlijke zonnige herfstdag en wat een prachtige kleuren. Het landschap en de natuur zijn prachtig. We maken een pitstop in Karlsbrun om heerlijk te wandelen naar het uitzichtpunt. Daar worden we beloond met een heerlijke picknick lunch in het zonnetje. Onderweg komen we nog wat diertjes tegen en zijn de jongens heerlijk in de weer met een militaire schep, waar ze mee kunnen graven, hakken en krassen. Ze klimmen en klauteren en na een potje voetbal, vervolgen we onze route verder richting Volklingen.
De camperplaats ligt op de parkeerplaats van het museum van de ijzersmelterij van Volklingen. Deze ijzersmelterij behoort tot de werelderfgoed van Unesco. Op dinsdagmiddag tussen 16-18u, is het museum gratis te bezoeken, dus dat gaan we ook zeker doen.
De parking is een groot terrein, waar de jongens heerlijk kunnen voetballen, fietsen en op avontuur kunnen gaan met hun nerf geweer!

6 november: Volklingen; 127.056 km

Hieperdepiep HOERA, vandaag is Damaris jarig en zingen we samen een liedje en word er door Timo een mooie tekening geknutseld, die we per telefoon versturen.
We fietsen deze ochtend langs het water en het industriegebied. Een fijn ge-asfalteerd fietspad, waar de jongens ‘onbezorgd’ kunnen fietsen (en wij ook 😊) .
Bezoek van het museum. In een paar woorden: rauw/ruw, overweldigend en groots (niet alleen het terrein, ook de machines en werkplaatsen) en inspirerend door de combinatie van industrie en kunst.
Wat een groot en indrukwekkend terrein, waar in ieder hoekje iets te beleven, te zien en te ontdekken valt.
Even schrikken, want Timo valt met een salto van een treinwagon van 1 meter hoogte naar beneden. Dat ging maar net goed! Het loopt gelukkig goed af met een flinke bult en kras op zijn (voor)hoofd.
De avond valt en het wordt donker. Een prachtig effect om dit industrieterrein te bezichtigen in het donker met mooie lichteffecten en de zonsondergang.
We sluiten de dag af met een verfrissende douche en maken een plan voor de route die we willen volgen. Ook verdiep ik me in het onderwijs, de lesmethodes en de werkwijze en probeer ik een 2 weken plan voor mezelf op te stellen met de belangrijkste doelen en aandachtspunten.
Voor Timo heb ik besloten om te starten met herhalingslessen, aangezien ik merk dat hij veel moeite heeft met lezen en de letters die hij al geleerd heeft. Ik gebruik de 1^e 2 weken om de letters van de afgelopen periodes te herhalen. Dit geeft hem wat meer houvast en vooral veiligheid in de vorm van succeservaringen, wat ik belangrijk vind om een positieve start te kunnen maken.
Het onderwijs van Levi heb ik nog niet in kaart. We laten Levi vooral opdrachtjes doen met als doel ‘ doorzetten en een taak afmaken’ (niet opgeven als het een beetje moeilijker wordt).
De kinderen vragen zelf naar school, dus morgen maken we een eerste START!

Volklingen; 127.056 km
7 november: 1^e schooldag 😊

DE kids beginnen enthousiast, maar wat is het moeilijk om bezig te zijn met hun eigen werk en zich niet te bemoeien met de ander. De concentratie is nihil en ze denken zelf te kunnen bepalen wat ze wel en niet willen doen! Ik merk aan mezelf dat ik op deze manier zelf de structuur kwijt raak en geen ruimte heb om me tijdens het zelfstandig werken in te lezen/voor te bereiden op de lesstof. Daarnaast voel ik me voortdurend een politieagent. Ik raak hier lichtelijk geïrriteerd van en dat lijkt me niet echt de bedoeling. Dit gaat hem zo dus NIET worden, dat is voor mij overduidelijk.
’s avonds tijdens het avondeten bespreken we de dag en laat ik de jongens ook weten hoe ik deze eerste dag ervaren heb en wijs ze nogmaals op het belang en de doelen van het onderwijs op deze reis. Ik vraag de jongens zelf hoe we dat morgen anders gaan doen en dat we samen regels en afspraken gaan opstellen. Gezamenlijk komen we tot een aantal regels en afspraken. Dat is echt noodzakelijk om niet in de situatie van ‘vrijheid, blijheid’ terecht te komen.
Onze jongens hebben duidelijk nood aan een duidelijke structuur (tijdsafbakening: wie, wat , wanneer en hoe) en het liefst ook zichtbaar/visueel! Dus ons prikbord heeft al meteen een heel belangrijke functie!
We maken nog wat kilometers, op weg richting Spanje.

Quingey; 127.430 km
8 november: stabilisatiedagje
Een rijdagje doen we vandaag toch maar niet. Het is heerlijk weer en we besluiten even verderop op een rustig plekje te gaan staan om de dag lekker buiten door te brengen en wat tijd, aandacht en rust te creëren in een goede start van het onderwijs.
Er wordt lekker geknutseld met kastanje en andere herfstvondsten.
Ook vandaag gaat het lesgeven niet vanzelf. De kids protesteren veel en vinden het moeilijk om stil te zijn (aandacht op te brengen) voor hun werk. Ik merk dat het niet concreet genoeg voor ze is  wat ze vandaag gaan doen/wat moet af? En mijn eigen zoektocht in de methode, lesstof en structuur draagt daar natuurlijk niet positief aan bij. Een dagplanning is wel wenselijk. Dat vraagt van mij NU (in deze fase waarin ikzelf ook nog zoekende ben) dat ik de dag ervoor wat voorbereidingen tref, zodat ik in de ochtend direct iets concreets kan aanreiken en ze meteen van start kunnen gaan. Mijn ‘gezoek en uitzoek’ roept bij hun namelijk ook de nodige onrust op.

D’arc et Senans; 127.444 km
9 november: rijdag
Een rijdagje met hier en daar een pitstop voor lunch, een been-strekmomentje en koffiepauze.
We starten de dag met een uurtje les en de kinderen krijgen een gerichte ‘huiswerkopdracht’ voor tijdens het rijden. Daarnaast geef ik later op de dag nog gesplitst (1 op 1) een uurtje les tijdens het rijden. Minpuntje: ik word alleen wat duizelig en misselijk (wagenziek) van de inspanning tijdens het rijden.

Le Chieux; 127.734 km
10 november: rijdag
De kids kregen tijdens het rijden een samenwerkingsopdracht. Er werden prachtige bouwwerken gebouwd met de clics en lego. Niets gaat boven een heerlijk stokbroodje brie als lunch (voor Timo en Dees), we zijn tenslotte in La France 😊.  En we sluiten de dag traditioneel ‘Hollands’ af met wortelstamppot met spekjes!!!

Sainte Eulalie de Cernon;128.010 km
11 november: zomaar een dagje
We gebruiken de ochtend om de camper wat op te ruimen en nog wat kleine praktische klusjes te doen. We bezoeken het middeleeuws dorpje en klauteren de berg naar boven naar het oude station en de oude spoorbrug. Levi zijn eerste ervaring met videobellen, hij belt met zijn beste vriend. Leuk om te zien hoe zo’n gesprekje er aan toe gaat, wat hij aan informatie deelt en vooral de beleving en ervaring vanuit zijn perspectief te vernemen. Ook wordt er nog gebeld met het thuisfront.
Het is vandaag de 11^e van de 11^e. In Nederland de start van de carnaval. Hier in Frankrijk (en ook in Belgie) is het een Nationale feestdag: wapenstilstandsdag. Het is de jaarlijkse herdenking van het einde van de eerste wereldoorlog.
Weer iets geleerd vandaag 😊.

Ons 1^e weekje zit er op! Op dit moment heb ik echt nog een ‘vakantiegevoel’. Ik heb nog niet echt het gevoel/besef dat we voor langere tijd op reis zijn/gaan. Maar dat vind ik voor nu ook nog even prima (safe). Wel merk ik dat het samen ‘zoeken’ me redelijk wat energie kost. Ieder van ons doet dit op zijn eigen manier en beleeft dit proces ook anders, dat mag, maar dat botst ook nog heel vaak (we zitten niet allemaal op dezelfde golflengte en hierdoor ontstaat er over en weer ook onbegrip).  Het grootste leerpunt voor mij deze week is dit proces meer accepteren en mijzelf, maar ook de ander de tijd, rust en ruimte te geven om dit op zijn eigen manier te verwerken. Ik heb de lat voor mezelf weer erg hoog liggen.