The real vanlife - part2 [Ed]

Inmiddels zijn we 7 weken onderweg.

Tijd om eens terug te kijken op de eerste 7 weken van onze reis en de bevindingen en ervaringen tot dusver.

Ik heb het gevoel dat we als gezin maar ook als individuen in een bepaalde flow terecht zijn gekomen. We reizen nog steeds zonder plan ( 😊 ) en het mooie hiervan is dat we ons op de dagelijkse behoeften en het weer kunnen richten. Hierdoor hebben we al veel mooie en leuke momenten mogen meemaken die je niet had gehad als het weer dat niet toeliet. Ook komen we op verassende plekken die we nooit hadden gekozen/ontdekt als we alles van te voren hadden uitgestippeld.

Zelf merk ik dat reizen zonder plan ook zorgt voor minder (geen) ‘moeten’, zodat er geen druk is om wat te doen en je vanzelf hier dan ook geen gedachten over hebt. Blijkbaar had ik voorheen alsmaar gedachten over wat ik nog moest doen en hoe/wat/wie etc. Die vallen hier (grotendeels) weg. We hebben ons ritme en onze (vanzelfsprekende) taakverdeling en doen dit nu in volle overgave, eigenlijk heel mindful. En dit bevalt uitstekend. Ik was bang dat ik met mijn gedachten al heel snel weer bij het hoofdstuk na onze reis zou zijn (inkomsten/wonen/scholing etc), maar blijkbaar is dat nog zo ver weg dat ik hier (gelukkig) nauwelijks aan denk en hierdoor sta ik dus veel meer in het moment. De dingen die moeten, gebeuren gewoon en hier hoef je dus van te voren niet veel over na te denken blijkbaar 😊. Resulterend in het feit dat je dan ook nog eens meer energie overhoudt voor andere dingen (joepie!). En ja, ook ik heb die boeken gelezen over mindfulness e.d…….maar doordat je nu vanzelf in deze staat terecht komt is het toch opmerkelijk.

Een ander opmerkelijk iets is dat we minder (soms geen) rekening houden met de tijd. We staan op als we opstaan (das meestal tussen 7.30-8u als de jongens wakker worden), we eten als we honger hebben (vaak nu ook s ’middags warm) en gaan iets doen als het ons uitkomt. Hierdoor vergeet je de tijd helemaal en dat geeft een heerlijk (ontspannen/ spontaan) gevoel. In ons oude ritme, moest je (en had je ook het gevoel dat je) eigenlijk continue rekening (moest) houden met de tijd. Ik moet wel toegeven dat de tijd niet in de gaten houden niet altijd heel handig is in Spanje, want wij zijn meestal op pad als hier alles dicht is (bezienswaardigheden/winkels etc.)…… Siesta…… 😊.

Door ons op de dagelijkse behoeften (kinderen) te richten, betekent ook dat we dingen niet hebben gedaan die we (Dees en ik) wel hadden willen doen. Stedentrips bijvoorbeeld. We hebben bewust Barcelona en Valencia overgeslagen omdat het niet het juiste tijdstip was om met de jongens de stad in te gaan. Jammer, maar het geeft me ook een goed gevoel dat we naar de omstandigheden hebben gehandeld en niet onze zin hebben doorgeduwd (hopelijk steken de jongens hier nog wat van op 😊). Dit resulteert wel weer in een stabieler situatie in het gezin.

We zijn nog steeds volop aan het experimenteren met hoe we met de kinderen (willen) omgaan. Dit was een van de speerpunten van deze reis en is het onderwerp waar we voornamelijk mee bezig zijn. We leren elke dag weer wat bij, ook al gaat het met vallen en opstaan. Soms per toeval; we hadden de jongens de discman met verhalen CD’s (ja,ja, wij hebben nog CD’s.. 😊) laten meenemen tijdens onze Girona stedentrip. Dit resulteerde in zeer rustige jongentjes met koptelefoontjes op die je gewoon achtervolgen en geen geluid maken. Heel prettig als je als ouder de stad wil bekijken, wel gevaarlijk omdat ze het verkeer e.d. totaal vergeten ☹.   

Doordat we in de camper weinig ruimte hebben, is het al snel een rommeltje. Kunst is dan om niet de hele tijd te zitten vitten op de boys als ze weer eens zwaar zitten te kruimelen met hun boterhammen….bijvoorbeeld. Of als ze door de camper stormen als olifanten; “Jongens,  helaas is een camper gebouwd van minder robuuste materialen dan een huis, dus hou daar een beetje rekening mee” gaat er niet altijd in…..

Ondanks het feit dat we niks hoeven/moeten en dat het leven wat “simpeler” is dan in een reguliere woning zijn we toch zijn we toch veel tijd kwijt met de dagelijkse zaken. We hebben beperkte leefruimte, dus we moeten alles meteen opruimen, kunnen niks wegzetten, maken snel dingen vuil, zijn meer tijd kwijt met koken etc. Deze tijd had ik wat onderschat en had ik graag nog aan de jongens gespendeerd. Maar omdat we zelf ook nog wat ruimte willen om eens te sporten of iets te bezichtigen of als we een reisdag hebben is dat nu gewoon niet zo.

Deze week beginnen we met ons vrijwilligers werk en ik ben benieuwd hoe ons dat gaat bevallen en hoe we dit gaan ervaren. Nu nog een paar dagen genieten van het schitterende weer waar we op getrakteerd worden… 😊.

(Z)onderweg - Maand 1 [Dees]

De 1^e maand zit er alweer op. 

De rust is al wat meer gekeerd. Ik merk dat iedereen langzaamaan went aan het nieuwe leventje met zijn nieuwe structuur. Ook merk ik aan mezelf dat je ook wat handiger wordt in het organiseren van je tijd en combineren van taken en dagdagelijkse klusjes/taken die moeten gebeuren. De vaste dingen geven een duidelijke structuur aan de dag. De scholing gaat ook al wat soepeler. De kinderen weten wat meer wat hun te wachten staat en ik zelf heb ook een duidelijk beeld van de lesmethode en de inhoud, wat het makkelijker maakt om het op een goede manier over te brengen. Dat geeft voor beiden partijen al meer rust. Ik vind het zelf erg interessant om de opbouw in de lesmethodes te zien. Voor jezelf zijn sommige processen zo geautomatiseerd en vanzelfsprekend, dat je vergeten bent hoe ze ooit tot stand zijn gekomen. Leuk om dit te ervaren. Het vraagt van mezelf ook om anders naar de lesstof te kijken en vooral te denken in hele kleine (deel)stapjes. Ook voor mij is het als snel ‘gewoon, omdat het zo is, dat is toch logisch’.
 

Wat mijzelf deze weken het meest is opgevallen, is het feit dat alles toch best veel tijd kost. Met alle dagelijkse dingen die moeten, zoals school, huishoudelijke taakjes en ook hier en daar nog kilometers rijden, blijft er toch best relatief weinig tijd over om ECHT iets te gaan doen/ondernemen. Alles kost meer tijd, ook omdat je elke taak/klus met je volle aandacht doet. Dat vind ik zelf wel heel prettig om te ervaren. Je bent maar met 1 ding bezig en dan ook heel bewust. Je geniet hierdoor ook meer van die kleine huiselijke dingen zoals bijvoorbeeld koken. Maar ook de afwas, dat is voor mij altijd even zo’n verplicht rustmomentje. Voorheen was ik vaak met 6 dingen tegelijk bezig. Het is eigenlijk ook bijna onmogelijk in de camper, gewoonweg omdat je de plek er niet voor hebt. Dus de situatie dwingt je er ook een beetje toe! Je kan niet met zijn 2 tegelijk in de keuken of afwassen, groenten snijden en koken tegelijk, is onmogelijk.
De tijd die we effectief voor onszelf hebben, is heel weinig. Ook gezien het feit dat de kids NU nog relatief laat (in)slapen. Ik hoop dat dit in de loop van de tijd nog wat verandert. Ik merk dat ik de tijd voor mezelf ook mis, misschien nog wel meer als thuis (ook omdat we echt de hele dag samen zijn en zo kort op elkaar zitten). Een aandachtspunt voor mezelf om naast alle gezamenlijke momenten toch momentjes voor mezelf te creëren, want daar heb ik wel echt behoefte aan.   
 

Het valt me wel heel erg mee om in zo’n kleine ruimte te leven. Eigenlijk hebben we alles wat we nodig hebben en is alles best goed te doen. Wel merk ik dat het opruimen en poetsen ook relatief veel tijd kost. Het is in zo’n kleine ruimte gewoon nodig om dagelijks wat te poetsen en op te ruimen, anders wordt het echt een chaos/rommeltje en dat draagt op zo’n klein leefgebied niet echt bij aan de RUST (wat toch al een stuk moeilijker is met 4 man op zo’n kleine ruimte). En het is ook gewoon snel vies, omdat je maar weinig plek hebt, gebruik je die ook heel intensief en veel. En gezien het feit dat we toch wat slechter weer hebben gehad, waren we relatief ook heel veel binnen.
 

De hoogtepunten waren Girona stad en de mooie rotsachtige kust met bergen. Ook mijn verjaardag en het vieren van Sinterklaas. Best bijzonder om niet thuis te zijn en al helemaal met temperaturen van 25 graden. Je vergeet bijna dat het december is. Omdat we nog niet zo heel lang weg zijn, vond ik het niet vervelend om met deze dagen alleen met ons gezin te zijn in plaats van met vrienden. Ik ben overladen met heel veel lieve berichtjes, videoboodschappen en telefoontjes. Eigenlijk ook heel bijzonder om te mogen ervaren. Ik realiseerde me dat ik thuis eigenlijk zelden of nooit met vriendinnen en/of familie (video)bel. Dus dat heeft ook wel wat.
Daarnaast geniet ik deze maand wel echt van de rust. December (of eigenlijk vanaf de verjaardag van Levi) is altijd zo’n hectische, drukke en overprikkelende periode met veel strijd, ruzies en ‘vervelende’ kinderen. Gewoonweg omdat ze overladen worden met prikkels: de intocht van de Sint, verjaardagen, cadeaus, spanningen, schoen zetten, inkoop stress, drukte overal, veel te veel snoepgoed, prikkels in de winkels, op tv en op school, voorbereidingen Kerst etc. Een gezellige tijd, maar voor mijn kinderen in elk geval altijd TOO MUCH. Dat hebben we nu helemaal niet. We hebben zeker Sinterklaas gevierd, maar dit ging heel rustig. De kinderen hebben ook het Sinterklaas-journaal gekeken, geknutseld voor de Sint en er waren ook momenten van de schoen zetten en cadeautjes. Maar door de rustige omgeving die niet continu prikkels geeft, was er ook ruimte voor ontspanning en vooral rust. Ik heb de kinderen ECHT zien genieten van die momentjes en dat maakt dat jezelf ook (meer) geniet. 

We gaan halverwege deze maand ons eerste vrijwilligerswerk doen. Een nieuwe ervaring voor ons allemaal. Ik ben heel benieuwd. En ook naar de Kerst. Ik heb nu nog geen idee hoe deze dagen eruit gaan zien en ik ben heel benieuwd hoe we deze dagen samen gaan vormgeven.

We hebben op dit moment 1900 km afgelegd.

Hieronder een impressie van de afgelopen maand.