The real van life - part 1 [Ed]

Op 3 november vertrokken we dan eindelijk.....

Na toch wat hectische en emotionele weken vooraf moest het er dan toch een keer van komen. Ik had steeds het gevoel tijd te kort te hebben, je bent voor dit soort trips toch eigenlijk nooit klaar. Achteraf leek het allemaal mee te vallen en hebben we toch nog ons hele appartement volledig opgeruimd achter gelaten (vooral dankzij Deesje) en de camper helemaal ingericht en volgestouwd volgens plan (vooral dankzij mij).
Onze ouders, broer en beste vriendin wilden ons graag uitzwaaien op de dag van vertrek.  Er was een heerlijke lunch met als plan aan het begin van de middag te vertrekken, maar dat was moeilijk om te realiseren omdat we nog de laatste zaken aan het inpakken waren (en we ook nog een lekkage hadden in de watertank.....zucht...😏). Toch weer even een stressy momentje, zeker omdat er mensen op je wachten.......
Tegen 17u was het dan zover en was het moment van afscheid daar......een emotioneel moment, maar het viel me (gelukkig?) minder zwaar dan gedacht. Je weet dat het moment eraan komt, maar ik weet ook dat ik deze mensen (snel) weer ga zien en dat ik altijd met ze verbonden ben. Naast dat ik ze ga missen, maakt me dit ook wel weer sterk omdat ik me door hun gesteund voel. 
Er vloeide een traan (eigenlijk meerdere 😉) maar toen vertrokken we dan toch echt 😊! 
Een moment waar we toch heel lang (>1jaar) naartoe hadden gewerkt.

........Nu zijn we een aantal dagen met onze road trip bezig....... 


We maakten meteen onze naam waar (Zonderweg). Interessant om zonder route op pad te zijn  (..wanderlust..), iets waar voorheen voor mij weinig ruimte was, alles was redelijkerwijs gepland.
In deze dagen is alles nieuw en de dagen gaan lekker gemoedelijk voorbij.
Na een toch wat hectische periode van voorbereidingen ontstaat er nu een ruimte van rust. Ik merk dat ik aan relatief weinig zaken denk en echt tot rust kom.
Bij een vakantie zou je dat ook verwachten, al is er dan snel een besef dat je weer terug moet in het oude (prestatie) ritme. Nu hoef ik niet te presteren en is alles eigenlijk goed.Niks hoeft meer, alles mag. Toch is het grappig om te zien dat je alsnog snel in de praktische vooruit modus komt. Zowel Dees als ik pakken vanzelf onze (vanzelfsprekende) taken op en we houden de boel draaiende.

Wel merk ik dat we allemaal nog een beetje ons ritme zoeken. Ik mis mijn beweging (Yoga, hardlopen), al vind ik het wel al heerlijk om veel buiten te zijn en met de kinderen te spelen (buiten is dat vooral voetbal momenteel). Ik probeer de dagen zo te nemen als ze komen, zo min mogelijk verwachtingen en in het moment actie te ondernemen.

De kinderen zijn wel onwennig mbt het dagritme (en slaapritme), ik zie dat ze echt nog moeten wennen aan deze situatie en hoe een dag eruit ziet. Gelukkig pakt Dees dit al meteen op door een (ruime) dagindeling te maken zodat de jongens wat structuur hebben, waar met name Levi behoefte aan heeft. Bij Timo daarentegen zie ik veel meer ontspanning en ruimte voor creativiteit (zie ook onze post over de voetbalmannetjes gemaakt van herfst artikelen). We hadden ze verteld dat ze een weekje geen school hoefden te doen, maar ze vroegen er uiteindelijk toch zelf om.....dit is voor ons ook een teken dat ze naar structuur verlangen.
Ik zie ook dat we eigenlijk nu al verwachten dat alles klopt, past en draait zoals we dat zouden willen (hmm...controle??..😉). We zullen niet alleen de kinderen, maar onszelf ook de ruimte moeten geven om aan de situatie te wennen en een ritme te vinden.

We zijn nu in de tweede week aanbeland, met toch al redelijk wat reisdagen. Ondanks dat we de kinderen op die dagen de vrijheid geven om wat te computeren en ook gedurende de reisdag op plekken wat te bewegen, blijven ze onrustig.
Als ouders hebben we een haat/liefde verhouding met de computer (Nintendo 3DS in dit geval). Enerzijds bied het prikkeling, uitdaging en wordt hun doorzettingsvermogen getest, van de andere kant zien we dat ze er door worden gegrepen. Hun adrenaline stijgt (het is spannend) en het is zeer moeilijk om te stoppen (verslavend..?). 
De computer hebben we dus nu al eens herhaaldelijk verbannen uit het dagritueel en zie hier, er ontstaat al wat rust. We hebben de reisfrequentie verlaagd nu we in Spanje zijn en ook nu merk je al wat rust. We hebben op dinsdag een heel heftige confrontatie gehad met Levi en dit heeft ons nog eens aan het denken gezet hoe we met de kinderen willen omgaan en hoe we als ouders door onze kinderen willen worden behandeld. Dit is nog eens heel goed met zijn allen doorgesproken in een emotioneel gesprek.
Sindsdien lijkt het alsof er al wat rust is wedergekeerd. We stoppen wat extra moeite in het slaapritueel (de afgelopen dagen waren ze soms nog om 22u aan het spoken..) en hebben we ze apart laten inslapen. De ene bij ons in bed en de ander in hun gezamenlijke bed. Ook dit geeft al weer wat rust.
Hopelijk hebben we nu een goede start gemaakt en is dit een goede bodem voor het vervolg van onze reis.
We wisten dat het niet makkelijk ging worden, maar als je er dan middenin zit, dan denk je al weer snel dat je geen zin hebt in de confrontatie en dat je zou willen vluchten (zaten de kinderen maar weer op school.....?). Dan is het goed dat je je realiseert dat je het eigenlijk hiervoor doet......ook al is dat niet altijd makkelijk en (helemaal niet) leuk..

Maar o, wat leef je dan ook weer op als je een dag hebt waarin de kinderen hun rust hebben gevonden, plezier maken en lief zijn. Dan kan ik de jongens soms wel doodknuffelen en kan ik intens genieten als ze vol inspanning een boekje lezen, met de Lego de mooiste creaties bouwen of hun best doen met voetballen.

Door de onrust zijn de dagen tamelijk intensief en zijn we blij als het rond 21u stil is en we nog even tijd voor ons hebben. Hierdoor ben je zelf ook niet helemaal in balans, je hebt minder zin om de beweging weer op te pakken, je neigt sneller naar zoet & snacks en een biertje is dan wel erg lekker als je het even hebt gehad. Dus laat die Ying en Yang maar eens zijn werk doen, dan komen we wel weer in balans. 

Aangekomen in de tweede week hebben we bewust de reisfrequentie nog meer verlaagd en merk je dat er langzaamaan al wat rust bij de kinderen ontstaat (gelukkig), dit schept weer hoop 😃.
Gelukkig hebben we er wel al meteen een andere challenge bij, het weer. Omdat we nu de reisfrequentie hebben verlaagd, moeten we ons overgeven aan het weer. Dit betekent nu al een halve week met bijna onaangebroken regen. Dit zorgt ervoor dat we veel samen in de camper zitten en dus ook boven op elkaars lip. Je merkt dat ieder zijn eigen persoonlijke ruimte zoekt en we hebben geregeld botsingen. Niet erg, maar wel weer uitdagend en wordt je creativiteit en ruimdenkendheid weer op de proef gesteld.
Zelf heb ik iedere dag een enorme drang om naar buiten te gaan en kan ook wel een beetje kriebelig worden als ik niet naar buiten kan/mijn beweging niet kan nemen.
De jongens hebben er duidelijk minder moeite mee, die willen het liefst maximaal op de computer. We zijn op zulke dagen wel wat soepeler in ons computer beleid, maar willen dan ook zorgen dat we gezamenlijk dingen doen zoals spelletjes en knutselen.
Ondanks het slechte weer zie je wel dat de kinderen meer hun draai weten te vinden. Het apart inslapen werkt nog steeds heel goed en we hebben het inslaapritueel van thuis opgepakt; even kriebelen/masseren of een verhaaltje voorlezen. Tja, welk kind wil dat nou niet 😉.

Maar zoals we allemaal weten, komt na regen zonneschijn 😃.
We hebben nu al twee dagen droog en milde temperaturen wat ervoor zorgt dat we na de school activiteiten (meestal in de morgen) al wat hebben kunnen sporten (heerlijk weer eens te lopen na al die dagen) en en spelen (voetbal natuurlijk). Op dinsdag hebben we een mooie wandeltocht gelopen waarbij de jongens toch een dikke 7km hebben gelopen aan een stuk. Dit lukt aardig omdat we proberen het zo aantrekkelijk mogelijk te maken door ze veel aandacht en beloningen te geven (op dit moment werkt computertijd achter af en snoep nog heel goed 😁)

Wat wel nog wat tegenvalt is het contact met anderen. Dit komt omdat we ons natuurlijk veel verplaatst hebben, het weer ervoor zorgt dat er weinig mensen op straat waren en we het Frans/Spaans niet machtig zijn. Dan wordt je wereld op dit vlak klein vergeleken met eerst waar je geregeld in contact kwam met anderen (familie, vrienden, collegas).
Maar daar gaan we aan werken en op onze eerste plek voor het vrijwilligerswerk zullen we natuurlijk voor een wat langere tijd ook met anderen te maken hebben. Ik kijk er eigenlijk ook wel een beetje naar uit.

Ik wil nog even afsluiten met het feit dat ik het voor mezelf opmerkelijk vind dat ik al bijna 2,5 week de dagen neem zoals ze komen en daarbij toch de dingen kan doen die ik zou willen. Het loslaten dat je dingen moet/wil doen, zorgt ervoor dat er ruimte ontstaat voor nieuwe dingen en ervaringen. Dat geeft een heel relaxed gevoel. En hey, er zijn altijd dingen die moeten, maar op een of andere manier pak je die dan veel makkelijker/lichter op....voor mij toch weer een leerpuntje. Eens kijken of ik dit kan volhouden 😋.

Ik ben in ieder geval benieuwd wat de komende weken voor ons in petto hebben......😉.

(Z)onderweg - Week 1

Bocholtz
3 november: de dag van vertrek! Na een jaar van voorbereidingen is het dan eindelijk zo ver. Zijn we er klaar voor? Eigenlijk niet! Ik merk aan onszelf dat we de ochtend wat treuzelen en ruim onze tijd nemen (ondanks dat ons streven is om begin van de middag 14-15u te vertrekken) . Onbewust merk ik dat ik opzie tegen het moment dat we ECHT moeten gaan, dus probeer je die gedachte vooral te negeren en te doen alsof het moment en de tijd niet nadert. Voor mij is het extra beladen omdat onze naaste familie en mijn liefste vriendinnetje ons heel graag willen uitzwaaien. Ik merk dat het voor mij extra spanningen oplevert. Enerzijds vind ik het erg fijn en zou ik het ook niet NIET willen, maar anderzijds geeft het wel zo’n extra lading. Vooral omdat de laatste weken en dagen al meer dan genoeg emotioneel beladen momentjes voorbij zijn gekomen.
We lunchen uitgebreid samen met familie en vrienden en na de laatste voorbereidingen, is het toch inmiddels al 16:30u. Na de laatste knuffels, lieve woordjes, traantjes, weer knuffelen, laatste woordjes en nog meer traantjes,  zitten we dan eindelijk ECHT in onze camper. Om 16:50u start de motor en rollen we de straat uit! Er wordt enthousiast gezwaaid totdat we niet meer zichtbaar zijn.
Voor mij nog even een paar laatste traantjes en snikjes en dan komt het besef: we zijn vertrokken! Wat een ontlading!
Ons 1^e plan is richting Antwerpen te vertrekken om 2 daagjes wat quality time met de kids door te brengen, aangezien daar in de herfstvakantie weinig van terecht is gekomen. We waren vooral heel druk met onszelf bezig! Ons plan wijzigt al na 5 minuten, eigenlijk past dit helemaal niet bij ons. We maken onze naam ZONDER WEG meteen concreet 😊! We besluiten richting de Eifel te rijden. Na een rondje nieuwe buitenring, eindigen we in Simpelveld op de markt voor frietjes om vervolgens onze route te vervolgen richting de Eifel. Het is al donker en onze hoofden zitten toch behoorlijk vol, dus onze eerste pitstop is bij de bruinkoolgroeve Indeman. Onze belangrijkste missie van vandaag hebben we voltooid: het avontuur is begonnen:
NEW HOME, NEW ADVENTURES, NEW MEMORIES!!!!

Onze kilometerstand bij de start: 126.670 km

 Inden; 126.754 km
4 november: spelen in het Tollipark. De kinderen kunnen binnen en buiten even heerlijk hun energie kwijt en wij hebben even wat ruimte om orde op zaken te stellen.
We maken onze begroting en kasboek concreet, zodat we hier direct mee van start kunnen gaan. En we maken een dagprogramma/structuur voor de ‘reguliere schooldagen’.  Dit geeft ons houvast en structuur, maar schept vooral voor de kinderen een duidelijk kader. Deze structuur is een houvast en proberen we zoveel mogelijk te handhaven, maar er is zeker ook ruimte om deze bij te stellen en af te stemmen op onze reisplannen op dat moment. Onze kids vinden het prettig als ze weten wat van hun verwacht wordt (duidelijke afspraken vooraf) , anders blijven we voortdurend in de onderhandelingsmodus en worden we continu verleid tot eindeloze discussies. En dit leidt heel vaak tot onrust in de vorm van onbegrip en strijd.
Opvallend: het is duidelijk zichtbaar dat de kinderen moeite hebben om hun draai te vinden. Ze hangen voortdurend om ons heen, komen niet tot spel of spelen en zoeken voortdurend de confrontatie op. Ondanks dat ze in een ‘vrije’ en leuke situatie zitten, zijn ze zoekende en kost het ze zichtbaar moeite om alles te verwerken en tot spelen te komen. Wat natuurlijk niet gek is na een aantal turbulente weken , waarbij de kinderen blootgesteld zijn aan behoorlijk wat prikkels.  Begin van de middag, zijn ze ‘ge-aard’ en zie ik ze genieten en vooral ook spelen.

Nonnweiler; 126.980 km

5 november: op weg naar Volklingen.
Wat een heerlijke zonnige herfstdag en wat een prachtige kleuren. Het landschap en de natuur zijn prachtig. We maken een pitstop in Karlsbrun om heerlijk te wandelen naar het uitzichtpunt. Daar worden we beloond met een heerlijke picknick lunch in het zonnetje. Onderweg komen we nog wat diertjes tegen en zijn de jongens heerlijk in de weer met een militaire schep, waar ze mee kunnen graven, hakken en krassen. Ze klimmen en klauteren en na een potje voetbal, vervolgen we onze route verder richting Volklingen.
De camperplaats ligt op de parkeerplaats van het museum van de ijzersmelterij van Volklingen. Deze ijzersmelterij behoort tot de werelderfgoed van Unesco. Op dinsdagmiddag tussen 16-18u, is het museum gratis te bezoeken, dus dat gaan we ook zeker doen.
De parking is een groot terrein, waar de jongens heerlijk kunnen voetballen, fietsen en op avontuur kunnen gaan met hun nerf geweer!

6 november: Volklingen; 127.056 km

Hieperdepiep HOERA, vandaag is Damaris jarig en zingen we samen een liedje en word er door Timo een mooie tekening geknutseld, die we per telefoon versturen.
We fietsen deze ochtend langs het water en het industriegebied. Een fijn ge-asfalteerd fietspad, waar de jongens ‘onbezorgd’ kunnen fietsen (en wij ook 😊) .
Bezoek van het museum. In een paar woorden: rauw/ruw, overweldigend en groots (niet alleen het terrein, ook de machines en werkplaatsen) en inspirerend door de combinatie van industrie en kunst.
Wat een groot en indrukwekkend terrein, waar in ieder hoekje iets te beleven, te zien en te ontdekken valt.
Even schrikken, want Timo valt met een salto van een treinwagon van 1 meter hoogte naar beneden. Dat ging maar net goed! Het loopt gelukkig goed af met een flinke bult en kras op zijn (voor)hoofd.
De avond valt en het wordt donker. Een prachtig effect om dit industrieterrein te bezichtigen in het donker met mooie lichteffecten en de zonsondergang.
We sluiten de dag af met een verfrissende douche en maken een plan voor de route die we willen volgen. Ook verdiep ik me in het onderwijs, de lesmethodes en de werkwijze en probeer ik een 2 weken plan voor mezelf op te stellen met de belangrijkste doelen en aandachtspunten.
Voor Timo heb ik besloten om te starten met herhalingslessen, aangezien ik merk dat hij veel moeite heeft met lezen en de letters die hij al geleerd heeft. Ik gebruik de 1^e 2 weken om de letters van de afgelopen periodes te herhalen. Dit geeft hem wat meer houvast en vooral veiligheid in de vorm van succeservaringen, wat ik belangrijk vind om een positieve start te kunnen maken.
Het onderwijs van Levi heb ik nog niet in kaart. We laten Levi vooral opdrachtjes doen met als doel ‘ doorzetten en een taak afmaken’ (niet opgeven als het een beetje moeilijker wordt).
De kinderen vragen zelf naar school, dus morgen maken we een eerste START!

Volklingen; 127.056 km
7 november: 1^e schooldag 😊

DE kids beginnen enthousiast, maar wat is het moeilijk om bezig te zijn met hun eigen werk en zich niet te bemoeien met de ander. De concentratie is nihil en ze denken zelf te kunnen bepalen wat ze wel en niet willen doen! Ik merk aan mezelf dat ik op deze manier zelf de structuur kwijt raak en geen ruimte heb om me tijdens het zelfstandig werken in te lezen/voor te bereiden op de lesstof. Daarnaast voel ik me voortdurend een politieagent. Ik raak hier lichtelijk geïrriteerd van en dat lijkt me niet echt de bedoeling. Dit gaat hem zo dus NIET worden, dat is voor mij overduidelijk.
’s avonds tijdens het avondeten bespreken we de dag en laat ik de jongens ook weten hoe ik deze eerste dag ervaren heb en wijs ze nogmaals op het belang en de doelen van het onderwijs op deze reis. Ik vraag de jongens zelf hoe we dat morgen anders gaan doen en dat we samen regels en afspraken gaan opstellen. Gezamenlijk komen we tot een aantal regels en afspraken. Dat is echt noodzakelijk om niet in de situatie van ‘vrijheid, blijheid’ terecht te komen.
Onze jongens hebben duidelijk nood aan een duidelijke structuur (tijdsafbakening: wie, wat , wanneer en hoe) en het liefst ook zichtbaar/visueel! Dus ons prikbord heeft al meteen een heel belangrijke functie!
We maken nog wat kilometers, op weg richting Spanje.

Quingey; 127.430 km
8 november: stabilisatiedagje
Een rijdagje doen we vandaag toch maar niet. Het is heerlijk weer en we besluiten even verderop op een rustig plekje te gaan staan om de dag lekker buiten door te brengen en wat tijd, aandacht en rust te creëren in een goede start van het onderwijs.
Er wordt lekker geknutseld met kastanje en andere herfstvondsten.
Ook vandaag gaat het lesgeven niet vanzelf. De kids protesteren veel en vinden het moeilijk om stil te zijn (aandacht op te brengen) voor hun werk. Ik merk dat het niet concreet genoeg voor ze is  wat ze vandaag gaan doen/wat moet af? En mijn eigen zoektocht in de methode, lesstof en structuur draagt daar natuurlijk niet positief aan bij. Een dagplanning is wel wenselijk. Dat vraagt van mij NU (in deze fase waarin ikzelf ook nog zoekende ben) dat ik de dag ervoor wat voorbereidingen tref, zodat ik in de ochtend direct iets concreets kan aanreiken en ze meteen van start kunnen gaan. Mijn ‘gezoek en uitzoek’ roept bij hun namelijk ook de nodige onrust op.

D’arc et Senans; 127.444 km
9 november: rijdag
Een rijdagje met hier en daar een pitstop voor lunch, een been-strekmomentje en koffiepauze.
We starten de dag met een uurtje les en de kinderen krijgen een gerichte ‘huiswerkopdracht’ voor tijdens het rijden. Daarnaast geef ik later op de dag nog gesplitst (1 op 1) een uurtje les tijdens het rijden. Minpuntje: ik word alleen wat duizelig en misselijk (wagenziek) van de inspanning tijdens het rijden.

Le Chieux; 127.734 km
10 november: rijdag
De kids kregen tijdens het rijden een samenwerkingsopdracht. Er werden prachtige bouwwerken gebouwd met de clics en lego. Niets gaat boven een heerlijk stokbroodje brie als lunch (voor Timo en Dees), we zijn tenslotte in La France 😊.  En we sluiten de dag traditioneel ‘Hollands’ af met wortelstamppot met spekjes!!!

Sainte Eulalie de Cernon;128.010 km
11 november: zomaar een dagje
We gebruiken de ochtend om de camper wat op te ruimen en nog wat kleine praktische klusjes te doen. We bezoeken het middeleeuws dorpje en klauteren de berg naar boven naar het oude station en de oude spoorbrug. Levi zijn eerste ervaring met videobellen, hij belt met zijn beste vriend. Leuk om te zien hoe zo’n gesprekje er aan toe gaat, wat hij aan informatie deelt en vooral de beleving en ervaring vanuit zijn perspectief te vernemen. Ook wordt er nog gebeld met het thuisfront.
Het is vandaag de 11^e van de 11^e. In Nederland de start van de carnaval. Hier in Frankrijk (en ook in Belgie) is het een Nationale feestdag: wapenstilstandsdag. Het is de jaarlijkse herdenking van het einde van de eerste wereldoorlog.
Weer iets geleerd vandaag 😊.

Ons 1^e weekje zit er op! Op dit moment heb ik echt nog een ‘vakantiegevoel’. Ik heb nog niet echt het gevoel/besef dat we voor langere tijd op reis zijn/gaan. Maar dat vind ik voor nu ook nog even prima (safe). Wel merk ik dat het samen ‘zoeken’ me redelijk wat energie kost. Ieder van ons doet dit op zijn eigen manier en beleeft dit proces ook anders, dat mag, maar dat botst ook nog heel vaak (we zitten niet allemaal op dezelfde golflengte en hierdoor ontstaat er over en weer ook onbegrip).  Het grootste leerpunt voor mij deze week is dit proces meer accepteren en mijzelf, maar ook de ander de tijd, rust en ruimte te geven om dit op zijn eigen manier te verwerken. Ik heb de lat voor mezelf weer erg hoog liggen. 

Voorbereidingen - Budget

We krijgen best veel vragen van mensen over de kosten van een reis als die van ons. Graag geven wij jullie een korte samenvatting van de kosten waar wij rekening mee moeten houden en hoe wij met ons gezin(2 volwassenen, 2 kinderen van 5 en 6 jaar) ons budget beheren. Iedereen snapt natuurlijk wel dat een reis als deze, veel meer kost dan een reguliere vakantie, zeker als je geen inkomsten hebt tijdens de reis. Dit betekent dat we alleen invloed hebben over onze uitgaven. Heel concreet moeten wij dus beschikken over een “spaarpotje” dat we in de afgelopen jaren hebben gecreëerd door slim te investeren en bewuste keuzes te maken.

 Wat betekent een reis als deze nu concreet voor je budget:

1. VASTE LASTEN

Om deze reis mogelijk te maken hebben we ons koophuis verkocht (op het moment van dit besluit was de woningmarkt gunstig). Een deel van de overwaarde gaan we gebruiken voor het verwezenlijken van deze reis.  Deze keuze zorgt ervoor dat we tijdens deze reis geen vaste woonlasten hebben ( zoals hypotheekkosten, woonverzekeringen etc.). Verhuren wilden we niet, omdat dit ook bepaalde verantwoordelijkheden en plichten met zich meebrengt en onze keuze is om zo 'vrij'  mogelijk te zijn ( ook bij terugkomst, waar en wanneer dat ook mag zijn). 

De kosten die wel inherent zijn aan deze reis en dus blijven, zijn die van reis-/ ziektekostenverzekering (Special ISIS verzekering), wegenbelasting, camperverzekering, rechtsbijstand, telefoon abonnementen, etc. 

Totaal zo'n 450 euro per maand voor ons gezin. (Voor details over alle onkosten en regelingen, aub via pb). Die vaste lasten bekostigen wij deels uit spaargeld en deels uit de overwaarde van onze woning.

  2. VARIABELE LASTEN

BRANDSTOFFEN

De grootste uitgaven zijn voor ons brandstof (diesel+LPG). We rijden in een Mercedes camper uit 2004. Hij rijdt vermoedelijk 1 op 7-8, ook gezien zijn gewicht van 4600 kg. 

We rijden niet elke dag, maar gemiddeld per week toch een paar honderd kilometer. In ons plan gaan we uit van zo'n 60000km in 2 jaar.  Dat is ~850liter diesel. Voor het verwarmen, koelen (koelkast) en koken gebruiken we LPG. Dit gebruiken we dagelijks en momenteel hebben we nog niet veel zicht op de daadwerkelijke kosten.

Dit is dus een behoorlijke kostenpost. 

OVERNACHTEN

Verder proberen wij zoveel mogelijk te overnachten op gratis plekken (of wild kamperen). Tegenwoordig heb je daar hele fijne apps voor, die voorkomen dat je de nachten moet doorbrengen op plekken asfalt bij uitgestorven benzinepompen. We gebruiken vooral park4night en de campercontact app. Hier kun je prima op zien of er plaatsen in de buurt zijn waar je (semi)legaal kunt overnachten. In meer landelijke gebieden is dat sowieso niet erg ingewikkeld. Je rijdt een onverharde weg in en komt vaak wel op een uitgestorven plek. Ook startplaatsen voor wandelingen bieden vaak een fijne en mooie parkeerplek. Als je maar 1 nacht blijft en niet je hele hebben en houden buiten zet wordt er een hoop gedoogd.

Aangezien 1 van onze doelen is om in contact te komen met de lokale bevolking en tevens ook vrijwilligerswerk te gaan doen, hopen we ook dat we gebruik mogen maken van de gastvrijheid van deze mensen door gratis te overnachten op hun terrein. 

Douchen kan in de camper, zowel binnen als buiten. We hebben geïnvesteerd in een grote watertank (220 liter) zodat we wel fris en fruitig blijven 😊. Ook kun je vaak bij sporthallen of grote tankstations douchen en als het warm genoeg is bieden riviertjes ook uitkomst of douches bij stranden. 

Het vuilwater lozen is wel een beperkende factor evenals het wc gebruik. We hebben een wc met 3 cassettes, dus hiermee kunnen we wel even vooruit, maar deze moeten natuurlijk regelmatig ergens geleegd worden. Daar zijn plaatsen voor, die je soms even moet zoeken. En op een camping kan dat natuurlijk ook altijd. 

Voor de elektriciteit hebben we 2 zonnepanelen, 2 (100Ah) accu's waardoor we grotendeels voor langere tijd zelfvoorzienend kunnen zijn. Hierdoor zijn we niet afhankelijk van 230V.

In ons budgetplan zijn we uitgegaan van 2 overnachtingen per week a €35.00 op een camping. Dat is ook een behoorlijke kostenpost, dus waar we die kosten kunnen besparen en alternatieven beschikbaar zijn, kiezen we die ook. 

WASSEN

Zaken zoals de was kosten ook vrij veel geld. We hebben wel een mini wasmachine voor klein spul, maar voor grote wasjes zoals beddengoed en volwassen kleding is een wasserette raadzaam. Ook hier zijn in sommige landen prima voorzieningen, zoals wasmachines bij supermarkten etc.

ETEN

Eten kan relatief goedkoop. Even per land uitvinden wat de goedkoopste supermarkt is en je standaarden (misschien) bijstellen. Verder naar de markt en zoveel mogelijk lokale producten en seizoensgebonden producten kopen. We hechten wel veel waarde aan gevarieerde, gezonde en biologische voeding/producten. Het is een kwestie van bewuste keuzes maken en creatief omgaan met de producten die voorhanden zijn. Maar dat is ook leuk. Het zorgt voor variatie en nieuwe verrassende combinaties 😁. 

WERKEN

Wij kiezen er bewust voor om tijdens deze reis niet te werken voor inkomsten. We willen onze aandacht zoveel mogelijk richten op ons onszelf en ons gezin. Het doen van vrijwilligerswerk past wel binnen onze visie vanwege het ongedwongen/informele karakter en draagt daarnaast bij aan onze persoonlijke ontwikkeling. Een bijkomend voordeel is dat je hiermee voeding en accommodatiekosten kunt besparen en in contact komt met de lokale bevolking en hun dagelijkse leven ervaart. Daarnaast ben je lekker actief bezig, kun je iets voor iemand betekenen en is het bovendien ook nog leerzaam. 

Er zijn hiervoor allerlei mogelijkheden, zoals wwoof, helpx en workaway (werken tegen kost en inwoning) of house sitting (zoals via voor-elkaar).

HUISHOUDBOEKJE

We houden al onze uitgaven bij in een kasboek. Lekker ouderwets, maar erg belangrijk om overzicht te bewaren en de kosten te beperken. In het kasboek maken onderscheid in vaste lasten, variabele lasten en onvoorziene uitgaven (reparaties, ziekte en ongevallen en zaken waar we niet voor zijn verzekerd). We hebben een klein dagbudget/weekbudget en moeten dus creatief omgaan met ons geld. Dat betekent bewuste en weloverwogen keuzes maken. Langdurig reizen (wij willen 2 jaar wegblijven)is nu eenmaal anders dan een vakantie van 3 weken. Je gaat niet eindeloos uit eten, je koopt niet elke dag een ijsje, de kinderen mogen niet in elke draaimolen en ze krijgen niet eindeloos souvenirtjes en prullaria (dat zou ook niet in de camper passen).

UITJES MET KINDEREN

Uiteraard doen wij zo nu en dan ook leuke dingen en uitstapjes, maar gewoon minder vaak. Verder kun je met kinderen zo veel leuke dingen doen die gratis zijn. Ook hier wordt een beroep gedaan op onze creativiteit. 

Kinder entertainment is bij ons sowieso geen probleem. Gelukkig. Er is altijd wel wat te zien, te tekenen of te knutselen. Dagelijks staat scholing op het programma, wat al enige structuur aan de dag en week geeft. Onze beiden kinderen zijn in Nederland leerplichtig dus het voortzetten van schoolse vaardigheden vinden wij dan ook erg belangrijk. We volgen het volledige onderwijsprogramma ( voor ons is dit groep 3,4 en 5), alhoewel we het officieel niet verplicht zijn. Criteria hiervoor zijn uitschrijven bij de gemeente (BRP registratie), geen vaste woon of verblijfplaats en langer dan 9maanden uit Nederland. Dit was voor ons een bewuste keuze om niet in conflict te komen met de leerplichtwet. Dit geeft ons de volledige vrijheid om onze eigen keuzes te maken en de scholing af te stemmen op wat de kinderen nodig hebben/vragen en wat wij belangrijk vinden voor onze kinderen. Voor ons ligt de prioriteit bij de sociaal emotionele ontwikkeling. Wij vinden het allerbelangrijkste dat onze kinderen lekker in hun vel zitten, zichzelf kunnen en vooral mogen zijn en dat ze vooral zelf mogen ontdekken en onderzoeken (ervaringsgericht leren). De schoolse vaardigheden komen dan wel van zelf.  

Dit is een samenvatting van de keuzes die wij gemaakt hebben. Verder hangt het kostenplaatje natuurlijk erg af van je persoonlijke budget, je eigen levensstandaard, het doel van je reis en de landen die je bezoekt. 

Mocht je naar aanleiding van bovenstaand artikel vragen hebben, neem gerust contact met ons op.