The real van life - part 5 [Ed]

Welkom bij een verslag van ons avontuur op Afrikaanse bodem 😊.

Zoals je in ons vorige blog post hebt kunnen lezen zijn we vanuit Algeciras naar Tanger Med gevaren met de veerboot. We hadden de tickets bij het boekingskantoor gekocht, wat bijna elke camperaar doet die naar Marokko vertrekt vanwege de goede tarieven. Alleen werd het even spannend toen we de reservering wilde inruilen voor tickets aan de toegangspoort naar de veerboot. Het bleek dat de kinderen een ticket hadden met een andere haven als einddoel……(?). De medewerker van de veerbootmaatschappij snapte het niet, was het aan het uitzoeken en werd wat nerveus omdat het niet opschoot (de veerboot zou in 20min vertrekken) en wij met onze camper de enige toegangspoort naar de veerboot blokkeerden……😊. Na wat telefoontjes heen en weer met het boekingskantoor was het geregeld en kregen we onze tickets voor de overtocht en mochten we ons opstellen om de boot op te rijden.

De overtocht zelf ging heel soepel, het was niet druk op de boot. We konden ons visum bij de douane aan boord aanvragen en met de juiste stempels in ons paspoort reden we de boot af.

Na ook een heel soepele import van onze camper, konden we, na wat Marokkaanse Dirham [DAM] te hebben gepind, de tolweg oprijden (je kunt namelijk niet met de creditcard betalen op de tolweg 😉).

We hadden besloten meteen naar de Atlantische kust te rijden en we hadden Asilah uitgekozen als bestemming omdat daar een camping nabij de tolweg was en een vestiging van Marok Telecom voor onze Marokkaanse SIMkaart. Je hebt hier eigenlijk overal wel (4G) bereik, al is de snelheid niet altijd wat we vanuit EU gewend zijn.

Vanwege het feit dat een aantal maanden eerder twee toeristen waren vermoord op de Toubkal, werd iedereen die wildkampeerde door de politie verzocht om een camping op te zoeken. Wij hebben ook besloten om in Marokko alleen op campings en bewaakte parkeerplekken te overnachten.

De tolweg was in prima conditie en we zijn rustig zuidwaarts gekoerst. Na 40km zijn we bij een tankstation gaan tanken. De tank hadden we bewust in Spanje niet volgeworpen omdat de brandstof in Marokko een stuk goedkoper is;  ca 9DAM/ltr (~0,85€/ltr)…….Yeah baby 😊!!! Zoals dat dan gaat wordt voor je getankt, nadat ik had gevraagd of ik kon pinnen. “Pinnen, nee dat gaat niet….”…….OK dacht ik. Daarna zie ik dat de “buurman” gewoon kan pinnen(??). Ik maak de pompbediende duidelijk dat ik ook wil pinnen en hij regelt weer een ander mannetje dat dan weer verantwoordelijk is voor het pinapparaat. Na 3pogingen lukt het nog steeds niet en zegt de bediende: “c’est normal, welcome dans l’Afrique…” Gelukkig van te voren voldoende Dirhammekes gepind 😊.

En hup weer de tolweg op, waar het opvallend rustig is. Maar je merkt meteen dat je in Afrika bent, overal mensen langs de weg, op de weg, de snelweg overstekend. Het is blijkbaar heel normaal, er staan gewoon mensen langs de weg die daar worden opgepikt,afgezet of even gaan bidden. Iedere 10min zie je wel een herder met zijn schapen langs de weg. Heel vaak wordt er enthousiast naar ons gezwaaid 😊 (waar op de normale wegen snel een gebaar van geld met de hand wordt gemaakt.., de herders hier g)

Na een soepele rit draaien we bij Asilah van de tolweg af en zijn we zo in het stadje waar we meteen de camping vinden en ons installeren. Het is 16.00hr en we besluiten meteen naar de winkel van Marok Telecom te gaan verderop in de straat. Daar aangekomen blijken we niet de enigen te zijn, we moeten een nummertje trekken en rustig wachten (wat nogal een opgave is met die mannen van ons, zeker na zo’n intensieve reisdag). Na 1,5u zijn we dan eindelijk eens aan de beurt, gelukkig nog voor sluitingstijd. De man helpt ons vriendelijk aan onze prepaid SIMkaart en installeert onze telefoons. Met 10DAM (~0,9€) voor 1Gb data is internet hier goed betaalbaar 😊. Ook hier weer cash betalen, ook al was er een pinautomaat…..die deed het gewoon niet.….

Na het kopen van wat Marokkaanse broden (1DAM/st) gaan we naar onze camper om de dag af te sluiten. 

 We besluiten de volgende dag meteen weer verder zuidwaarts te gaan. De camping beviel ons niet echt, we moesten duidelijk nog even wennen aan de Marokkaanse camping standaard 😉. We besluiten richting Casablanca te rijden om een van de grootste moskeeën ter wereld te gaan bekijken (Hassan II moskee).

De jongens werken netjes hun schoolzaken af onder het rijden, met veel Nintendo tijd in het verschiet tijdens het verloop van de reisdag. Onderweg besluiten we toch niet de moskee te gaan bezoeken en Casablanca voor nu te skippen. Wij hadden de moskee al eens gezien en aangezien we al een hoge reisfrequentie hadden de dagen ervoor, wilden we meteen doorrijden naar Oualidia. We hadden daar een fijne camping gezien en gelezen dat je daar in de lagune prima kon (leren) surfen als beginner. Een prima vooruitzicht om een aantal dagen door te brengen 😊.

Volgens de tomtom zouden we voor het donker (19.30u) aankomen, dus besloten we diezelfde dag nog door te rijden. So far so good, tot de we de tolweg afreden om de laatste 40km kustweg te gaan rijden……welcome in Afrika……de weg verandert in een gatenkaas en het verkeer verdrievoudigd.

 We rijden al gaten/dieren/mensen/brommers/auto’s enzv ontwijkend verder. Ik zie de tijd van aankomst op de tomtom steeds verder naar achteren schuiven. We hadden ons nog zo voorgenomen in Marokko niet in het donker te gaan rijden, maar het ging er in dag 2 al naar uitzien dat dit moeilijk ging worden…….En ja hoor, de schemering valt in en we rijden nog steeds. Mensen op de weg, motors en autos zonder verlichting (soms aan de verkeerde kant van de weg), vrachtverkeer dat echt extreem onverantwoord hard rijdt….de laatste 10km vreten al mijn energie op en ik ben superblij als we zonder issues de camping opdraaien.

In Oualidia komen we op adem en wennen we aan de Marokkaanse cultuur. We gaan het dorpje in voor boodschappen op de markt, eten regelmatig een Harisa soup met Marokkaanse pannenkoek (5DAM in totaal 😊) en wat Marokkaanse muntthee of koffie.

Ook besluiten we in Oualidia een aantal golf surflessen te nemen in de lagune, met name omdat daar geen onderstroom is en het dus erg veilig is voor de kinderen. De lokale surfschool heeft niks te doen en we zijn de enige klanten. We krijgen twee instructeurs op ons vieren.. 😊. Het weer is ons goed gezind en we krijgen prachtig zonnig weer met relatief weinig wind en voldoende golven. Drie dagen hebben we les genomen en iedere dag met veel voldoening uit het water gestapt. De zeer vriendelijke instructeurs, Zouhair en Medih, hebben ervoor gezorgd dat zowel de kinderen als wij meermaals staand een golf hebben kunnen pakken.

In mijn gesprekken met Zouhair (25, eigenaar van de surfschool) kom ik erachter dat hij naast de surfschool een bedrijfje wil opzetten voor plastic recycling, gebaseerd op de gedetailleerde plannen van de nederlandse Dave Hakkens (die ik al een tijdje zelf volg via social media). Ik vertel hem dat ik bij een kunststofproducent gewerkt heb en hij is een en al oor. Ik ga een dag bij hem thuis kijken naar zijn eigen gebouwde kunststofverwerkmachine (extruder) die hij samen met zijn vader heeft gemaakt. Zijn vader is een metaalbewerker en lasser die voor de lokale markt voor producten maakt. Dit gaf me een mooie gelegenheid eens te zien hoe een Marokkaans huishouden eruit zag.

Het zwerfaval en met name plastic is ook in Marokko een groot probleem, iedereen gooit alles maar op straat of steekt het in brand. Gelukkig zijn er mensen die zien dat het niet zo langer kan, maar een mentaliteitsverandering is nodig om dit probleem te voorkomen. Ook in Marokko hebben ze een verbod op plastic zakken, maar als alternatief bieden ze “non-woven” plastic zakken aan. Deze lijken niet op plastic, maar op stof maar het is wel degelijk plastic. Ook dit zal weer in het zwerfaval terecht komen. Wel licht hier een uitdaging om wat op te zetten m.b.t. plastic recycling, de grondstoffen liggen op straat. De mensen om te verzamelen zijn er (jeugdwerkeloosheid ca 40% en veel armoede), dus zou er toch wat mogelijk moeten zijn. Er worden ook veel producten in plastic gebruikt, die naar mijn idee allemaal uit China komen en van zeer lage kwaliteit zijn. Ik ga hopelijk nog meer begrijpen van de Marokkaanse cultuur en omstandigheden om dit wat beter te snappen.

 

kijk eens waar deze ooievaars in staan te prikken.... 

The real Van Life 4 [Ed]

Ja ja, ik weet het ik heb weer op me laten wachten met een nieuwe post....😊
We zijn veel onderweg geweest de afgelopen dagen/weken en daardoor is de zin om aan het blog te schrijven wat uitgebleven. Als we onderweg zijn, dan is onze dynamiek anders en dan is het vaak zo dat de jongens later in bed liggen en dat mij dan de zin ontbreekt om de laptop te pakken om nog eens wat te gaan schrijven.

Na het vertrek bij Familia Esta in Orgiva (Spanje) zijn we direct naar het eerste tankstation gereden waar we LPG konden krijgen (Spaanse kust), onze gastank was namelijk op een paar liter na helemaal leeg.  Zonder gas is het namelijk niet mogelijk om te wildkamperen, omdat onze koelkast dan op gas loopt en we in de ochtend de camper wat moeten opstoken (het kan dan soms wel eens onder de 10grd zijn 😨) om de jongens les te kunnen geven. En af en toe warm douchen in de winter is wel zo fijn 😜.
Hierna zijn we via het nationaal park van El Torcal (waar we in 2015 al eens met de camper waren) richting Sevilla gereden. 

Timo was bijna jarig en we hadden hem gevraagd wat hij voor zijn verjaardag wilde gaan doen:.......Dierentuin! Na wat speurwerk hadden we gekozen voor de Mundo Zoo in Sevilla. Helaas viel het dierpark wat tegen (er waren nog geen 10bezoekers en je kon nog geen kop koffie krijgen omdat alle horeca dicht was??) en zijn we nog naar een leuke speeltuin geweest in de buurt. We hadden gehoopt dat we bij de speeltuin konden blijven staan voor de nacht, maar de bewaker stuurde ons om 20u nog weg; toen moesten we dus een andere plek zoeken. Dat was pas de eerste keer dat we ergens werden weggestuurd tijdens deze trip op een wildkampeerplek. Met twee vermoeide jongens en het feit dat de zon al onder is, wil je graag een geschikte plek in de buurt vinden. Gelukkig zijn er een aantal zeer goede apps op de telefoon die je dan kan gebruiken en dan hoop je dat je daar meer succes hebt 😊 (wat na een uur rijden gelukkig het geval was in Santiponce).
Hierna zijn we een aantal dagen in Sevilla geweest. De camper hebben we in de jachthaven van Sevilla geparkeerd en met de bus en de fiets zijn we de stad in geweest. Fietsen in Spanje is steeds weer een uitdaging, fietspaden ontstaan net zo spontaan als ze weer verdwijnen......al is Sevilla een zeer fietsvriendelijke stad. We hebben heerlijk door de stad gestruind, zonder plan en doel. Mooie stad, lekker weer (20grd), leuke sfeer, logisch dat deze stad een van de meest bezochte steden van Europa is. In 2015 hebben we een poging gedaan om Sevilla te bezoeken, maar destijds zijn we de stad ontvlucht met 38grd om 21u savonds richting de Donana.

Na Sevilla zijn we richting de Atlantische kust gereden. We hebben een aantal dagen wildkamperend in Rota doorgebracht, een vriendelijk slaperig kustplaatsje dat in de winter voor een groot gedeelte verlaten is. Appartementen zijn niet bewoond (of verhuurd?) en dat geeft zo'n plaats ook wel een beetje een troosteloos en verloren uiterlijk. We hebben dit aan de Spaanse costas in de buurt van LLoret, Malgrat de Mar enzo ook gezien. Veel winkeltjes en restaurants zijn dicht, huizen met de rolluiken dicht en bijna niemand op straat. En dit terwijl het juist heerlijk aangenaam weer is als je het vergelijkt met die hitte in de zomer (??).

Vanuit Rota zijn we de Atlantische kust afgereden richting Tarifa om onze overtocht naar Marokko mogelijk te maken. We hebben Cadiz bezocht, een leuke haven stad en een van de oudste steden van Spanje. Een heel mooi dicht gebouwd centrum met een heel groot voetgangersgedeelte maakt deze stad een prettige plek om te verkennen met kinderen. We hadden de camper 5km buiten het centrum gezet en we zijn met de fiets het centrum ingegaan. Dat was wel makkelijker gezegd dan gedaan, er stond een enorm sterke wind die het fietsen bijna onmogelijk maakte......de jongens hadden het er maar zwaar mee 😀. Gelukkig hadden we op de terugweg de wind in de rug en waren in een mum bij de camper 😊.

Vanuit Cadiz zijn we via een omweg langs Vejer de la Frontera in de punt van Spanje aangekomen, Tarifa. Een schitterende omgeving met veel heuvels (bergen?) en een schitterende kust waar heel veel aan wind- en kitesurfen wordt gedaan. Hier hebben we twee nachten wild gekampeerd aan de kust en onze overtocht verder voorbereid.

 In principe waren we van plan om vanuit Tarifa naar Tanger te reizen per veerboot. Maar na wat uitzoekwerk kwamen we tot de conclusie dat we beter vanuit Algeceiras konden vertrekken naar Tanger-Med (haven 30km buiten Tanger). Overtocht was een stuk goedkoper, er is douane aan boord voor een visum (3maanden) en er zijn betere voorzieningen om de auto te importeren in de haven van Tanger-Med (alle niet-Marokkaanse autos moeten worden ingevoerd: je moet aantonen dat de auto van jou is en dat ie verzekerd is). Dus zijn we naar Algeceiras gereden en hebben via een tussenpersoon open boottickets (zonder tijd/datum) gekocht. Dit bleek een stuk goedkoper dan online boeken (??). Dus hebben we de dag erna de oversteek naar een ander land en continent gemaakt.

Over onze Marokkaanse ervaring schrijf ik een andere keer, we zijn er nu pas een paar dagen.

Maar Ed, hoe gaat het nu eigenlijk met het leven van jullie in de camper en met jullie als gezin enzo?.....Hoor ik je denken 😉.
Aan het leven in de camper zijn we nu wel langzaamaan gewend. Grappig om te merken dat je eigenlijk prima kunt leven met een stuk minder spullen dan je eerst in een huis had. We kunnen prima (uitgebreid) koken, zijn in een mum klaar met zuigen en poetsen en maken gebruik van wasserettes (of ons eigen kleine wasmachine [2kg/keer]) om onze was te doen. Een beperkte garderobe zorgt ervoor dat je niet lang hoeft te tobben wat je aan doet. Daarnaast merk ik dat ik hier (nog) minder bezig ben met wat ik aan heb, zolang het er verzorgd uitziet is het prima (zoals Dees en ik vaker gekscherend tegen elkaar zeggen: wat maakt het uit, "it's van-life"...😆). En ja, dingen kosten soms wat meer tijd of we hebben het niet (vaatwasser), maar er zijn maar weinig dingen die ik echt mis (gelukkig heb ik wat gereedschap bij me 😆).
Ik heb mn yoga weer wat opgepakt en spring nu de camper uit voor zonsopgang en doe mn oefeningen naast de camper (extra trui aan, muts op en met de blote voeten op de mat 😊). Dit levert wel eens rare/nieuwsgierige blikken op van mede camperaars of voorbijgangers, maar het is een heerlijke manier om de dag te beginnen en veel mooie zonsopgangen mee te maken. Ook hebben Dees en ik het hardlopen weer opgepakt. Ik merk dat al die beweging en ook het buiten leven me echt heel goed doen. Dit compenseert ook deels de kleine ruimte van de camper waar we toch heel kort op elkaar zitten en ook steeds met elkaars gedrag geconfronteerd worden (24/7!!).
En ook de vrijheid dat we (deels) zelf kunnen invullen wat/hoe en wanneer we dingen doen, bevalt mij uitstekend. Er is tijd om te lezen, tijd om eens te reflecteren. Er moet eens niks........maar niet altijd makkelijk want ik heb toch snel de behoefte om alle tijd in te vullen zodat je niet die ongemakkelijke stille momenten (voornamelijk voor jezelf) krijgt. Ik merkte dat ik tijdens het vrijwilligerswerk een bepaalde voldoening haalde uit de werkzaamheden (creatief), het contact met mensen en het iets kunnen betekenen voor iemand. Dit is nu we weer in de "reis modus" zitten weer anders, dan heb ik de behoefte ergens aan te werken. Of moet ik dit nu weer loslaten en alles op me af laten komen???.............blijft moeilijk!

Tot de volgende keer!